लाडक्या राजांची जोडी(वारसा स्पर्धा)

 लाडक्या राजांची जोडी.

(वारसा स्पर्धा)

                 तर ही जोडी कुणी मानवी राजांची नाही , तर ही जोडी आहे दोन झाडांची , फळांचा राजा आंब्याच्या झाडांची म्हणून राजांची  जोडी ! 

                आमची शेती आमचे मूळ गाव आणि त्याच्या आजूबाजूला विखुरलेली आहे . त्यापैकीच एका शेतात आहे ही जोडी . या फळांचा स्वाद माझ्या आजोबांनीही चाखला आहे म्हणजे उघडच आहे , ही झाड त्याच्या बऱ्याच आधीची असणार . आम्ही मुलं वरचेवर शेतात जात असू , कधी सगळे सोबतच तर कधी एकेकटे , आजी बरोबर किंवा अजून घरातील कोणाही मोठ्या व्यक्ती बरोबर . शेतात उन्हातान्हात भरपूर हुंदडून थकल्यावर छान शांत सावलीची ओढ लागे , तेव्हा ही झाडच आम्हाला त्याच्या विशाल , डेरेदार , थंडगार सावलीत सामावून घेत . असे उन्हातान्हात हुंदडल्यावर या थंडगार सावलीत विसावणे म्हणजे केवळ स्वर्गीय अनुभव , शब्दात वर्णनाच्या पलीकडला !

              हे शेत , ही झाड जरा रस्त्याच्या बाजूला असल्याने बराच आंबा चोरीला जातो . मग उरलेला उतरवून घेतला जातो . आता ही दोन्ही झाड काही खाण्याच्या आंब्याची नाहीत .ही दोन्ही झाड जरा जवळ जवळ तर आहेतच पण त्याचा पसारा इतका मोठा आहे की त्यांच्या फांद्या एकमेकात गुंतलेल्या आहेत . तरी  एक अगदी गोड , मधुर आंबा तर दुसरा एकदम आंबट , लोणच्याचा ! तर आंबट आंब्याचे हवे तेव्हढे लोणचं घालून बाकीचा वाटून टाकला जातो . 

              आता मधुर आंबा ! हा उतरवून आणला की घरी या अर्धवट पिकलेल्या आंब्यांची अढी लावली जाते . अढी म्हणजे जमिनीवर वाळलेले गवत पसरावयाचे , त्यावर एक एक आंबा नीट रचून ठेवायचा , त्यावर परत एक थर वाळलेल्या गवताचा घालायचा . खूप जास्त असतील आंबे तर यावर परत एक थर आंब्यांचा आणि वर परत एक गवताचा थर . ही अगदी पूर्वापार पारंपरिक नैसर्गिक पद्धत आंबे पिकविण्याची . 

                रोज ही अढी उघडून बघावी लागते . पिकलेले आणि सडलेले आंबे काढून घ्यायचे आणि बाकी अढी परत जशीच्या तशी लावून ठेवायची . मग आमची चंगळ ! सकाळी उठल्यापासून ते रात्री झोपेपर्यंतचे प्रत्येक खाणं म्हणजे आंबा ! आणि झोपेत आंब्यांचा मधुर वास , जो कायमच दरवळत असे घरात , आंब्यांचा मौसम संपेपर्यंत ! घरात कायम एक बादली पाण्याने भरलेली आणि त्यात आंबे भिजायला टाकलेले . हवा तेव्हा आंबा घ्यायचा आणि दोन्ही हातांनी चोळून घ्यायचा , वरच आंब्याचं नाकं काढायचे आणि आंब्याचा रस मस्त ओढून ओढून चाखायचा . खाऊन झाल्यावर साल फेकण्यासाठी आणि कोय वाळवण्यासाठी ठेवायची !

पूर्ण धमालच धमाल !!!

               फक्त आता या स्पर्धेच्या निमित्ताने एक लक्षात आले , या आंब्यांचा अगदी जन्मापासून येथेच्छ उपभोग घेतला पण त्या झाडांचे , आंब्यांचे एकदाही फोटो काढले नाहीत . आता या टाळेबंदी मुळे घरातून बाहेर पडून शेतात जाऊन फोटो काढणेही अगदी अशक्य होऊन बसले आहेत .......परीक्षकांनी ही अडचण लक्षात घेऊन , आमच्या या लाडक्या राजांना योग्य तो न्याय द्यावा ही विनंती . 

( झाड विभागातील ही एकमेव प्रवेशिका होती स्पर्धेमध्ये )

©आनंदी पाऊस 

(वारसा स्पर्धा )

एप्रील २०२०