आराम खुर्ची (माझा वारसा)

 आराम खुर्ची 

(माझा वारसा)

                  आराम खुर्ची ! ही खरंतरं शंभर वर्ष वगैरे जुनी नाही . पण साठ वगैरे वर्ष नक्कीच जुनी आहे . पण आम्हा सगळ्यांच्या मनाच्या खूप जवळची आणि तितकीच आदरणीय सुद्धा ! कारण ही खुर्ची आहे आमच्या बाबांची (आजोबांची) . इतकी वर्ष झाली तरी एकदम दणकट , अगदी थोडी सुद्धा खराब झालेली नाही . इतक्या वर्षात फार तर तिला एक-दोन वेळा पॉलिश केले असेल . बाकी काहीही देखभाल करावी लागली नाही तिची ! आराम खुर्ची हेच नाव आहे आमच्या घरात या खुर्चीचे . आमचे बाबा असे पर्यन्त त्या खुर्चीत बसूनच वर्तमानपत्र वाचत . आणि वाचून झाले की बऱ्याचदा त्या खुर्चीवरच ठेवलेला असे . मग कुणी विचारले की आजचा पेपर कुठे आहे , की त्याला उत्तर मिळे , आराम खुर्चीवर असेल , मी तिथेच पाहिला होता वगैरे वगैरे . 

                पूर्णपणे लाकडाची आहे ही खुर्ची , बनवून घेतलेली . या खुर्चीवर पाठ टेकण्यासाठी एक कापसाचा मोठ्ठा तक्क्या ठेवलेला असे , अजूनही असतो . तसेच बसायच्या जागी सुद्धा एक कापसाची उशी . या दोघांना पांढऱ्या शुभ्र खादीच्या कापडाच्या खोळ घातलेल्या असतं . या निसटून/निघून जाऊ नये म्हणून त्याला प्रत्येकी ठिकाणी बंद असत बांधायला , त्याच कापडाचे . बसायच्या उशीवर एक जाडसर आसन असे . आमचे बाबा स्वच्छतेच्या बाबतीत पारच आग्रही आणि दक्ष असत . आम्ही मुली दिवसभर इकडे तिकडे उंडारणार , खेळणार , हे ना ते उद्योग करणार कायमच . त्यामुळे आम्हाला या खुर्ची जवळ जाण्याची आणि त्यावर बसण्याची नेहमीच भीती वाटे . न जाणो आपल्या हाता-पायाची घाण त्या पांढऱ्याशुभ्र खोळी ला लागून , त्या घाण होतील आणि त्यामुळे ओरडा खावा लागेल . म्हणून आम्ही या खुर्चीच्या जरा लांबच राहत असू . एक आदरयुक्त भीती वाटत होती आम्हाला या खुर्ची बद्दल ! 

                  आमचे बाबा छान उंचपुरे आणि सशक्त ! फक्त तेच खऱ्या अर्थाने या खुर्चीत आरामात बसू शकत होते . बाकी कमी उंची आणि किरकोळ अंगकाठी असलेल्या लोकांना त्यात फार आरामदायक वाटतच नाही , नीट बसताच येत नाही . आता अर्थातच ही खुर्ची आमच्या मूळ घरात आहे आणि तिथे राहत असलेली काकू आणि पप्पा (काका) तिचा सांभाळ आणि देखभाल करीत आहे . तिथे गेले की , बाकी काहीही असो , सगळ्यात आधी ती खुर्चीच दिसते माझ्या डोळ्यांना . रिकामी बघून ती फारच एकाकी आणि उदास वाटते मला . पण बाबांची त्या खुर्चीत बसून वर्तमानपत्र वाचतांनाची प्रतिमा मनात आणि डोळ्यासमोर आली की ती खुर्ची एकदम जीवंत होऊन जाते आणि ते आजही आमच्यातच असल्याची पूर्ण शास्वती वाटते मनाला !!!

©आनंदी पाऊस

(माझा वारसा)

४जुलै २०२१

थोड्या फार फरकाने असेच 

आसन असल्याचे आठवतेय मला . 

हीच आमची/आमच्या बाबांची 

आराम खुर्ची !