Skip to main content

वस्तु - पाळणा (माझा वारसा )

 

वस्तू - पाळणा 

(माझा वारसा )


                              खरंतर हा पाळणा खूप काही कलात्मक वगैरे अजिबातच नाही . पण एका दृष्टीने फारच विशेष आहे . कसा ते पुढे कळेलच . तर हा पाळणा माझ्या वडिलांचा , त्यांच्या जन्माच्या वेळी , त्यांच्या आजोळहुन आलेला . म्हणजे त्यांचाच वयाचा , ऐशीं वर्षाचा ! ते त्यांच्या बालपणी याच पाळण्यात झोपले . त्यांनतर त्याचे दोन्ही धाकटे भाऊ सुद्धा यातच झोपले . आमचे त्याकाळापासून एकत्र कुटुंब . आजोबा आणि त्यांचे धाकटे भाऊ , दोघांची कुटुंब एकत्र . त्यामुळे धाकट्या आजोबांच्या दोन मुली आणि चार मुलं , ही सगळी मंडळी सुद्धा यातच झोपली आपापल्या बाळपणी . 
                              त्यानंतर आमची पिढी . परत तिन्ही भावांचे एकत्र कुटुंब . सगळे मिळुन आम्ही सात बहिणी आणि दोन भाऊ . आम्ही सगळे सुद्धा आमच्या बालपणी या पाळण्यातच झोपलो . तसेच थोरल्या आत्याच्या दोन मुली सुद्धा याच पाळण्यात झोपल्या त्यांचा बालपणी . शिवाय धाकट्या आत्याची मुलगी सुद्धा यातच झोपली तिच्या बालपणी !
                                आमच्या नंतर आमची मुलं , म्हणजे त्यांची नातवंड . त्यापैकी सात नातवंड आपापल्या बालपणी या पाळण्यातच झोपली . अशी जवळ जवळ अठ्ठावीस बाळं आपापल्या बालपणी या पाळण्यात झोपली आहेत . आम्ही तर मोठे झालो पण घरात एक नी एक बाळ असेच , त्यामुळे पाळणा बऱ्यापैकी कायम टांगलेलाच असे . मग आमचा धाकटा काका आम्हा सगळ्यांना त्या पाळण्यात  बसवायचा स्वतः पाळण्याच्या समोरच्या दांडीवर बसायचा किंवा उभा राहायचा आणि जोरात झोका घ्यायचा . पोटात जाम डचमळत असे आमच्या , मग आम्ही जोरात आरडा ओरडा करत असु , मग तो अजुनच मोठ्ठा झोका घेत असे , एकदम धम्माल !
                           याच्या तळाला खाटेसारखी दोरीची वीण होती . ती मात्र वेळोवेळी खराब झाल्याने नवीन दोरीने वेळोवेळी विणावी लागत असे . आता तर दोरीने न विणता नवार आणुन विणलेली आहे . विणायला सोप्पी आणि झोपणाऱ्या बाळालाही टोचणार नाही अशी . तसेच त्याचा रंग पण खराब होत असे , मग अधुन मधुन काही वेळा त्याला रंग सुद्धा दिलेला आहे . याच्या चारही बाजूच्या आडव्या लाकडी दांड्यांच्या(बार) मध्ये छोटे छोटे थोडे कलात्मक उभे दांडे(बार) सुद्धा होते . ते एक एक करत निघून गेले , तुटून गेले , ते मात्र परत नाही बसविले . 
                         हा पाळणा छताला असलेल्या कड्यांना टांगला जात असे . तो टांगण्यासाठी त्याला लोखंडी छोटे छोटे बार होते , एकमेकांत अडकवलेले . यापैकी काही एकमेकांत कायमचे अडकवलेले होते , तर काही काढून वेगळे करता येत होते . पण अलीकडे बऱ्याच वर्षात मला हे दिसले नाहीत . स्टीलच्या कड्यांनी किंवा सुताच्या दोरीनेच पाळणा टांगलेला आठवतोय . बहुतेक ते खराब झाले असावेत . आता सध्या हा पाळणा वापरात नसल्याने , घरातील एका माळ्यावर आहे . 

©आनंदी पाऊस 
माझा वारसा (वस्तू)
२६जून २०२०





हाच तो आमचा पाळणा !
बाळाचे फोटो नीट येतील असेच सगळे फोटो आहेत . 
खास पाळण्याचा असा फोटो नाही . 
पण शक्य होईल तेव्हा नक्की फोटो काढेन 
आणि इथे प्रकाशित करीन 




Comments

  1. ������khajina gharatil gamti aani palna lekhane punha maherche aathwani jage zaliya
    Palna pic mast

    ReplyDelete
    Replies
    1. सुंदर आठवणींचा सुंदर ठेवा !
      मनःपुर्वक सप्रेम धन्यवाद !!🙏😇

      Delete
  2. पूजा पाटीलFebruary 05, 2021 12:57 pm

    खूपच छान वर्णन अगदी बालपणात गेल्यासारखे वाटते.

    ReplyDelete
    Replies
    1. खूप सारे सप्रेम धन्यवाद !!🙏🥰

      Delete
  3. Kharter palna ha vishai kalatmak vaigare kharach nahi pan Tu tyache varnan karun banavalas .80 varsh juna, 27 balanche balpan tyat gele kharach to palna vashisjtpurn

    ReplyDelete
    Replies
    1. एक पाळणा आणि इतक्या सगळ्या बाळांचे बालपण ! एक सुंदर आणि अमूल्य अनुभव !🤩🥰💃

      Delete
  4. जनार्दन चौधरीFebruary 06, 2021 2:25 pm

    वारसा जपण्याचा चंग बांधलेला दिसतो आहे

    ReplyDelete
    Replies
    1. खूप सारे प्रेम !🥰🤩💃😍😇

      Delete
  5. Palanyachi mahiti farch chan yevdhya balana tyat zualvle gele he vishesh aahe �� v tu kelele tyache varanan pan sunder aahe ����

    ReplyDelete
    Replies
    1. खरंच तेव्हा पाळणा घेतांना कुणाच्या मनातही आले नसेल की हा पाळणा इतक्या बाळांचे बालपण अनुभवेल !🤩😍

      Delete
  6. रंजना राणेFebruary 09, 2021 9:47 am

    खरच किती छान वर्णन करतात तुम्ही सगळ्या आठवणी पाळणा तर खूपच छान काहीतरी नवजीवन वाटते जीवनात

    ReplyDelete
    Replies
    1. वावा ! किती सुंदर अभिप्राय ! खूपच आनंद झाला वाचून ! प्रेमळ धन्यवाद !🙏😇

      Delete
  7. मस्त खूप छान

    ReplyDelete
    Replies
    1. मनःपुर्वक धन्यवाद !🙏😇

      Delete
  8. The description is very nice....i liked this blog alot

    ReplyDelete
    Replies
    1. खूप सारे सप्रेम धन्यवाद !!🙏🤩

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

थोडं (खुप सारं ?) गोडाचं-३(नागदिवे) (घरातील गमती जमती)

थोडं (खुप सारं ?) गोडाचं-३(नागदिवे) (घरातील गमती जमती)                             आजचा गोडाचा पदार्थ खास खान्देशी! आमच्या पीढीपर्यंत जवळ जवळ सगळ्यांचाच आवडता पदार्थ, अर्थातच माझाही! श्रावणातील पहिला सण नागपंचमी! नुकताच होऊन गेला. या नागपंचमी निमित्त खान्देशात अगदी घरोघरी हा पदार्थ केला जातो. सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे हा पदार्थ करतांना नागपंचमीचे सगळे नियम सुद्धा पाळले जातात, कुठलाही नियम तोडावा लागत नाही. तो पदार्थ म्हणजे "गोड दीवे आणि खीर!" तर आज या नागपंचमीच्या दिव्यांची गोष्ट.                             नागपंचमी म्हणजे आमच्या लहानपणी एक सणच साजरा केला जात असे. यादिवशी नागाची पूजा करतात. पण नागपुजा सगळ्यांनाच सगळीकडे करणे शक्य नसे. मग या पुजेसाठी एका छोट्या कागदावर (साधारण आपल्या नेहमीच्या वहीच्या कागदाच्या आकाराचा) नागदेवतेची चित्र छापलेली असत रंगीत. साधारणपणे चार-पाच...

🌿🌿🌿चिंचेच्या पानावर... 🌿🌿🌿 🌿🌿🌿चिंचेच्या पानांतुनी... 🌿🌿🌿

  🌿🌿🌿चिंचेच्या पानावर... 🌿🌿🌿 🌿🌿🌿चिंचेच्या पानांतुनी... 🌿🌿🌿 🌿🪔चिंचेच्या पानि एक शिवालय – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ७०६🪔🌿 🚩चिंचेच्या पानि एक शिवालय उभविलें आधि कळसु मग पायारे । देव पूजों गेलें तंव देउळ उडालें प्रसिध्द सदगुरुराया रे ॥१॥ संतजना महंतजना तेथील तें गुज गोडरे । अनुभव अनुभवितां कदांचि न सरे पुरेल मनीचें कोडरे ॥२॥ उपजत नोवरी केळवली केळवला नोवरा नवरी । पितया कंकण करि माता सुंदरी विपरीतगे माय कोडियाची परी ॥३॥ विपरीत कोडे गुरुगम्य काहाणि ऐके सगुणा विरुळा । बापरखुमादेविवरुविठ्ठ्लु पाहातां पाविजे तो सुखसोहळा ॥४॥🚩 🌿🌿🌿🪻🪔🪻🌿🌿🌿                            🚩माऊली! ज्ञानेश्वर माऊली! त्यांनी लिहलेली भावार्थ दीपिका! म्हणजेच ज्ञानेश्वरी! त्यातील हा अभंग. हा अभंग म्हणजे कैलास, लेणे क्रमांक १६, वेरूळ, संभाजी नगर, महाराष्ट्र, भारत चे वर्णन! अभंग नीट समजून घेतला तर एक संपूर्ण लेणे सर्वार्थाने उमगते.                           ...

🪔🌸🌸🌸महाराष्ट्राच्या सुवर्णकाळातील प्रथम स्त्री - नागनिका 🌸🌸🌸🪔 (कर्तृत्ववान महिला)

🪔🌸🌸🌸महाराष्ट्राच्या सुवर्णकाळातील प्रथम स्त्री - नागनिका 🌸🌸🌸🪔 (कर्तृत्ववान महिला)                                                  पृथ्वीतलावर अनंत काळापासून असंख्य जीव वास करीत आहेत. आज मितीस पार अश्म युगातील मानवाच्या अस्तित्वाचे पुरावे मिळाले आहेत. त्याकाळात मानवी शरीर आणि मेंदू पर्यायाने बुद्धी पूर्णपणे विकसित झालेली नव्हती. हळूहळू कालपरत्वे या सगळ्यांचा विकास होत गेला आणि आज आधुनिक प्रगतीशील मानव अस्तित्वात आहे. तथापि हा मानवी विकासाचा काळ फार मोठ्ठा आहे. त्यात वातावरणात सुद्धा अनेक स्थित्यंतरे झालीत, सोबतच मानवी विकास सुद्धा टप्प्याटप्प्याने होत गेला. आफ्रिकेतून मानव जगाच्या कान्या-कोपऱ्यात जाऊन पोहोचला. त्यातूनच निरनिराळ्या संस्कृतींचा उदय झाला आणि मानवी मेंदूच्या प्रगती सोबतच या सर्व संकृतींचा सुद्धा विकास होत गेला. आदी मानवापासून ते आजचा प्रगतीशील मानव. भारताच्या भूमीवर निरनिराळ्या भागात मानवी अस्तित्वाचे अनेक पुरावे उपलब्ध झालेले आहेत. प्रागैतिहा...