आनंदी पाऊस (Anandi Paus)

 सुचलेलं काही -  १ (काही अनुभवलेलं...)

 रेंगनथिट्टू  (गोष्टी माझ्या पर्यटनाच्या...)                       हे सुद्धा माझे एक अतिशय लाडके ठिकाण आहे. जेव्हा केव्हा आठवण येईल आणि वेळ असेल किंवा त्या रस्त्याने जाता-येता आम्ही या ठिकाणी जात असतो. पण परत हे ठिकाण बंगळुरू-म्हैसुरू महामार्गावरच असल्याने, तिथल्या रहदारीला तोंड द्यावेच लागते. हे साधारणपणे श्रीरंगपट्टणम पासून तीन कि मी अंतरावर आहे, तर म्हैसुरू पासून सोळा कि मी अंतरावर आहे आणि बंगळुरू पासून एकशे छत्तीस कि मी अंतरावर मंड्या जिल्ह्यात आहे. बंगळुरू कडून जाताना साधारण श्रीरंगपट्टणम सोडल्यावर उजव्या बाजूला एक फाटा आहे. तिथे महामार्ग सोडून त्या रस्त्याला लागावे लागते. तिथे तसा फलक सुद्धा आहे, फक्त थोडे लक्ष ठेवावे लागते म्हणजे रस्ता चुकत नाही.                      हे ठिकाण म्हणजे पक्षांचे अभयारण्य आहे. यालाच कर्नाटकची पक्षी काशी सुद्धा म्हटले जाते. मी काही पक्षी प्रेमी किंवा अभ्यासक नाही. पण इथे निसर्गाचा खऱ्या अर्थाने आणि पुरेपूर आनंद लुटता येतो. न...

  थोडं (खूप सारं ?) गोडाचं-४(जिलेबी) (घरातील गमती जमती)                    आपला सगळ्यात गोड सण तोंडावर आलाय. त्यानिमित्त ही गोडाची मधुर मेजवानी! अर्थातच आमच्या घरातील मकरसंक्रांती निमित्ताची खास मेजवानी. आमच्या घरी अगदी वर्षानुवर्षे प्रत्येक सणाची आणि काही खास दिवसांची एक खास आणि ठरलेली मेजवानी असते. आज मकरसंक्रांतीच्या खास मेजवानीची गोष्ट, जिलेबीच्या मेजवानीची कुरकुरीत मधुर गोष्ट. आम्हा सगळ्यांची अतिशय लाडकी . किती लाडकी , तर त्यादिवशी वरण, भात, भाजी, पोळी कोशिंबीर वगैरे स्वयंपाक केला जात असेच, पण अगदी नावालाच. त्यादिवशीचे दुपारचे जेवणं, रात्रीचे जेवणं, दुसऱ्या दिवशीचे जेवणं म्हणजे जिलेबी, फक्त जिलेबी आणि जिलेबीच! अर्थातच जिलेबी दुकानातून विकत आणलेली नाही तर, पूर्णपणे घरघुती, घरी केलेली, अगदी प्रत्येकवेळी गरमागरम आणि कुरकुरीतच!  चला तर मग आता या आमच्या लाडक्या जिलेबीची गोष्ट सांगते, अगदी सविस्तर.                     मी आधीच्या काही लेखात ...