आनंदी पाऊस (Anandi Paus)

🪻 कृष्ण-जन्मदिनानिमित्त! (featured) कृष्ण! राधेचा कृष्ण! मीरेचा कृष्ण! गोपींचा कृष्ण! देवकीचा कृष्ण! यशोदेचा कृष्ण! सखा कृष्ण! भारतीय स्त्रियांचा सखा कृष्ण! सकल भारतीयांचा सखा कृष्ण! अगदी पुराण काळापासून भेटत आलाय. अतिशय बाल वयापासून भेटत आलाय.  आई-आजीने सांगितलेल्या पौराणिक कथांतून!                       तेव्हा पासूनच मना-हृदयात कृष्णाचे एक अढळ स्थान असते, प्रत्येक भारतीयाच्या. तसेच माझ्याही बाबतीत झाले. नंतर स्वतः वाचन करायला लागल्यावर तर, अजूनच जीवाभावाचा सखा झाला. कर्ण, राधेय, युगंधर, श्रीकृष्ण सारख्या पुस्तकांमधून तर, परत-परत भेटत असतो. वारंवार, अगदी पुन्हा-पुन्हा! तर कधी कधी त्याला भेटायचे असते, म्हणून मी ह्या पुस्तकांमधील काही भाग वारंवार वाचत असते.                     मधल्या काळात दूरदर्शनवर महाभारतावर आधारित एक मालिकाच आली, महाभारत! आणि या महाभारताने अगदी खराखुरा, जीता-जगता, चैतन्यमयी कृष्ण दिला, सकल भारतीयांना!  नितीश भारद्वाज!  वाचनातून कायमच कृष्...

  !,  अशी ही विराम चिन्हं ;?   (काही अनुभवलेलं...)                भाषा कुठलीही असो, व्याकरण हा अगदी न टाळता येणारा, अविभाज्य भाग असतो. व्याकरणातील, त्यातल्या त्यात चित्तवेधक आणि थोडा सोप्पा भाग म्हणजे विराम चिन्हं. अगदी बाल वयापासून आपले प्रत्येकाचेच, प्रत्येक विराम चिन्हाशी काही न काही नाते जडलेले असते. मानवी नात्यांप्रमाणेच, काही विराम चिन्हं अतिशय आवडती, काही नावडती, काही नकोशी तर काही वेळ-प्रसंगानुसार कधी आवडती तर कधी नावडती. माझेही असेच आहे. आज या सगळ्या विराम चिन्हांची माझी व्यक्तिगत गोष्ट, मी रेखाटलेल्या विरामचिन्हांच्या चित्रांसह. दुसरी गोष्ट म्हणजे ध्यान धारणा. फार मोजके लोक ध्यान धारण करतात. सर्व मान्य ध्यान धारणा म्हणजे पद्मासनात/सुखासनात ताठ बसून, दोन्ही हात दोन्ही गुडघ्यांवर सरळ ठेवून, डोळे मिटून मन/चित्त  एकाग्र करणे. मी निरनिराळ्या वेळी, विविध व्यक्तींच्या सांगण्यावरून, ही ध्यान धारणेची पद्धत आत्मसात करण्याचा प्रयत्न केला, अगदी आजच्या अत्याधुनिक मृदू उपकरणांच्या(app) मदतीने सुद्धा प्रयत्न केला. तथापि मल...