आनंदी पाऊस (Anandi Paus)

🎵🎶संगीतमय रेखांकन-१ 🎶🎵 (चित्रं मालिका)                एकदा काही ड्रेसेस खरेदी केले. अतिशय आवडत्या ठिकाणी असलेल्या, आवडत्या दुकानातून. अगदी पाहता क्षणी मनात भरले. अगदी आतून आनंद झाला या साऱ्याचा! कधीही त्यापैकी ड्रेस घातल्यावर सुद्धा मन-हृदय अतिशय आनंदून जाते, नेहमीच! यापैकी एक ड्रेस, पिवळ्या रंगाची अतिशय सुंदर छटा असलेला आणि त्यावर काळ्या रंगाने साध्या, सोप्या रेषांचा वापर करून काही संगीत वाद्यं काढलेली होती. मला फारच भावली होती ती. ती चित्रं बघून मलाही तसली चित्रं काढण्याची इच्छा झाली.               त्यातच माझ्याकडे एक रंगीत हाताने तयार केलेल्या कागदांची रेखाटन वही(handmade paper sketch book) होती. मग तीच घेतली आणि त्यावर काही चित्रं पांढऱ्या रंगात, तर काही चित्रं काळ्या रंगात काढली. त्या ड्रेस वर असलेली दोन-तीन संगीत वाद्यांची चित्रं काढली आणि त्यानंतर पुढे माझ्या मनातील संगीत वाद्यं काढत गेले. तसा माझा संगीताशी फारसा संबंध नाही म्हणजे त्यातील फारसे कळत नाही. पण ऐकायला मात्र खूप आवडते. तथापि या रेखाटना...

  🌿🪔🌺 आनंदी सोहळा-४ 🌺🪔🌿 🌿🌺 (featured) 🌺🌿 🌿 🌿🌺🌿 🌿🌺🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🌺🌿 🌿🌺🌿 🌿 "तू माझं म्हणणं मनावर घेतलंस , पुढे लिहीत राहिलीस, एक नाही-दोन नाही, तर चक्क चार वर्षं झाली, तू लिहीतच राहिलीस! फार आनंद वाटला. मी तर फक्त कारण ठरलो. बाकीचं राहू दे, पण तू तुझ्या आनंदासाठी तरी सतत लिहीत राहशील असं मात्र मला तेव्हा जाणवून गेलं म्हणून मी म्हणालो होतो की तू लिहीत रहा, लिहीत रहा. असंच लिहीत रहा आणि सगळ्यांच्या आयुष्यात आनंदाचा पाऊस पडू दे!  माझ्या सदिच्छा!" -चंद्रमोहन कुलकर्णी  🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 आनंदी पाऊस! या आनंदी पावसाची सुरुवातच थोर चित्रकार आदरणीय चंद्रमोहन कुलकर्णी सरांमुळे झाली. आनंदी सोहळा-४ त्यांनाच अर्पण करून, आजच्या आनंदाच्या क्षणी, त्यांच्या एका छानशा पुस्तकाचा परिचय,  आनंदी पावसाच्या माध्यमातून करून देते.  प्रकाशचित्रं सौजन्य आदरणीय चंद्रमोहन कुलकर्णी सर!  🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🪔🪔🌺🌿 🌿🌺🪔🪔🪔🌺🌿 E Q  U   I    S    ...

🐍नागपंचमी विशेष🐍  (चित्रं मालिका)  🌦️🌧️श्रावण मासी हर्ष मानसी हिरवळ दाटे चोहीकडे क्षणात येते सरसर शिरवे क्षणात फिरुनी उन पडे वरती बघता इंद्रधनुचा गोफ दुहेरी विणलासे मंगल तोरण काय बांधले नभोमंडपी कुणी भासे झालासा सूर्यास्त वाटतो सांज अहाहा तो उघडे तरू शिखरांवर, उंच घरांवर पिवळे पिवळे ऊन पडे उठती वरती जलदांवरती अनंत संध्या राग पहा पूर्ण नभांवर होय रेखिले सुंदरतेचे रूप महा बलाक माला उडता भासे कल्प सुमनची मालाची ते उतरुनि येती अवनीवरती ग्रहगोलाची की एकमते सुंदर परडी घेऊनि हाती पुरोपकंठी शुध्दमती सुंदर बाला त्या फुल माला रम्य फुले पत्री खुडती सुवर्ण चंपक फुलाला विपिनी रम्य केवडा दरवळला पारिजातहि बघता भामा रोष मनीचा मावळला फडफड करून थकले अपुले पंख पाखरे सावरती सुंदर हरणी हिरव्या कुरणी निजबाळांसह बागडती खिल्लारे हि चरती रानी  गोपही गाणी गात फिरे मंजुळ पाव गात त्याचा श्रावण महिमा एक सुरे देवदर्शना निघती ललना हर्ष माइना हृदयात वदनी त्यांच्या वाचून घ्यावे श्रावण महिन्याचे गीत🌦️🌧️ – बालकवी                 श्रावण महिना! अगदी लहानापासून थो...

🪔🌺माऊली लिखाणाबद्दल थोडे...🌺🪔 (featured)                                माउलींवर लिखाण करावे, हे गेल्या दोन वर्षांपासून मनात होते. तेव्हा सुरुवातही केली, पण काय कारणाने ते राहूनच गेले याचा पूर्ण विसर पडला. तथापि मे महिन्यात एक अमृतयोग आला, काही अतिशय खास कारणाने आळंदीला जाण्याचा! आळंदीहून परतल्यावर मात्र हे लिखाण परत नव्याने सुरु झाले आणि अगदी काही कळायच्या आतच पूर्णत्वाकडे गेले, म्हणजे संजीवन समाधी पर्यंत गेलेही.  सगळे संदर्भ ग्रंथ कपाटात परत ठेऊनही दिले. तथापि मन काही केल्या या सगळ्यातून बाहेर येण्यास तयार नव्हते. तिथेच रेंगाळत राहिले, पांडुरंग जसा समाधी स्थानातच रेंगाळून राहिला, तसेच. मात्र मला या सगळ्यातून बाहेर येण्यासाठी दुसऱ्या कुणाचीही मदत शक्य नव्हती. माझे मलाच निवृत्तीनाथ बनून, बाहेर पडायला हवे होते. तसेच हे लेखन चालू असतांना काही वाचकांचे काही प्रश्नही येत होते, त्यांचेही खुलासे करायचे होते. या सगळ्यावर उपाय म्हणजे हे सगळे परत शब्दांत मांडायचे. या सगळ्या कारणांमुळ...

🦋फूलपाखरू झालो रे... 🦋 (चित्रं मालिका) 🦋फूलपाखरू झालो रे मी फूलापाखरू झालो ! फुलाफुलांचे पंख लावुनी बागेमध्ये आलो !🦋 🦋मऊमऊ माझ्या पंखांची, नक्षी सुंदर रंगांची धुक्यात फिरता इकडे तिकडे दंवबिंदूंनी न्हालो🦋 🦋फुलाफुलावर बसतो मी, खुदकन गाली हसतो मी डोळे मिटुनी थेंब मधाचे मिटक्या मारीत प्यालो🦋 🦋नकाच लागू पाठी रे, नका धरु मज हाती रे क्रूरपणा हा बघुनी तुमचा मनोमनी मी भ्यालो🦋 🦋गीत : जगदीश खेबुडकर🦋    🦋अगदी न कळत्या वयापासून प्रत्येकालाच फुलपाखरांचे वेड असते. त्यांचे झळाळते रंग, त्यांचे मोहक भिरभिरणे सारेच वेडावणारे! फुलपाखरांना बघयला तर आवडतेच, पण त्यांच्या मागे धावून त्यांना पकडावेसे ही वाटते. अर्थातच ते हातात येतच नाही, तरीही त्यांच्या मागे धावायला फार गम्मत येते/वाटते! शाळेत गेल्यावर बालभारती मध्ये वरील कविता शिकायला मिळते(मिळायची, आता नक्कीचे माहिती नाही) आणि मग पाठच होते ही कविता, कायमची! कुठलाही आनंदाचा क्षण असो, माझ्या मनात ह्या कवितेचे बोल येतातच! कधी मनातल्या मनात, तर कधी ओठातल्या ओठात, तर कधी अगदी मोठ्याने गाते, ही कविता! अतिशय आवडते मला, ती म्हणतांना खरच फुलपाखर...